Την συκομαΐδα την έφτιαχναν στις αρχές του φθινοπώρου και τη χρησιμοποιούσαν ως κέρασμα στα τέλη του χρόνου (Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά – Φώτα) και την πρόσφεραν μετά την πρωινή λειτουργία της εκκλησίας.
Τι περιέχει;
Το βασικό υλικό όπως καταλαβαίνουμε είναι τα σύκα τα οποία είναι αποξηραμένα και πολτοποιημένα. Ο μούστος ή το πετιμέζι δίνουν καλύτερη υφή και γυαλάδα, ενώ αρκετές γιαγιάδες έβαζαν και μπαχαρικά όπως λίγο μαραθόσπορο, κανέλα, μέλι και μαύρο πιπέρι, προσέθεταν επίσης καρύδια και λίγο τσίπουρο.
Διαδικασία :
Χτυπάμε στον πολυκόφτη τα σύκα μέχρι να γίνουν μια πάστα. Προσθέτουμε το πετιμέζι και τα μπαχαρικά και τα ανακατεύουμε καλά να ομογενοποιηθούν.
Ζυμώνουμε για περίπου 10 λεπτά με το χέρι, φέρνοντας τούμπες το ζυμάρι. Επειδή το μείγμα κολλάει, μπορούμε να κάνουμε το ζύμωμα μόνο με το ένα χέρι, βρέχοντας τα δάχτυλά μας κάθε τόσο με λίγο χυμό σταφυλιού ή πορτοκαλιού.
Ξεχωρίζουμε σε μπαλάκια των 150 γρ. και τα πατάμε με τα χέρια να γίνουν πλακέ, σαν στρογγυλές πίτες.
Τις τοποθετούμε πάνω σε ξύλα κοπής και τις σκεπάζουμε με τούλι. Τις αφήνουμε κάτω από δυνατό ήλιο για 2 μέρες από την κάθε πλευρά, ώστε να στεγνώσουν καλά.
Παλιά τις τύλιγαν με συκόφυλλο. Τώρα μπορούμε να τις τυλίξουμε με μεμβράνη και να τις διατηρήσουμε εκτός ψυγείου, σε μέρος δροσερό και σκιερό, για πάρα πολύ καιρό.
Η συκομαΐδα, ήταν και είναι συνοδευτικό (μεζές) του τσίπουρου και του ελληνικού καφέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου