Την αυγή, πριν καλά καλά ξημερώσει, άδειαζαν οι γυναίκες τα δοχεία (γκούμια, στάμνες κλπ), από το νερό της προηγούμενης χρονιάς (δεν το έπιναν) και πήγαιναν στο πάνω και κάτω πηγάδι, για να τα γεμίσουν με νερό, το αμίλητο νερό όπως έλεγαν. Πριν γεμίσουν τα δοχεία, έριχναν μια πέτρα μέσα στην γούρνα του πηγαδιού. Ήταν το ποδαρικό.
Το ποδαρικό ήταν μια συμβολική πράξη, που εξέφραζε μια ευχή, κι αυτό για τη βρύση σήμαινε να τρέχει πάντα, να μην στερέψει ποτέ. Γύριζαν οι γυναίκες με γεμάτα τα δοχεία, δίχως να μιλήσουν σε άνθρωπο, αν τύχαινε να συναντήσουν στον δρόμο τους. Αν στον δρόμο ήταν και κανένα συγγενικό η φιλικό σπίτι, έριχναν λίγο από το αμίλητο νερό στο κατώφλι τους, άνοιγαν την πόρτα τους, πετούσαν μέσα μια πέτρα και έφευγαν αμίλητες όπως ήρθαν.
Τους έκαναν δηλαδή το ποδαρικό, να ναι η ζωή σαν το νερό της πηγής και η γεροσύνη τους σαν την πέτρα.
Στο σπίτι τους έκαναν το ίδιο και τότε μονάχα μιλούσαν.
Το ποδαρικό ήταν μια συμβολική πράξη, που εξέφραζε μια ευχή, κι αυτό για τη βρύση σήμαινε να τρέχει πάντα, να μην στερέψει ποτέ. Γύριζαν οι γυναίκες με γεμάτα τα δοχεία, δίχως να μιλήσουν σε άνθρωπο, αν τύχαινε να συναντήσουν στον δρόμο τους. Αν στον δρόμο ήταν και κανένα συγγενικό η φιλικό σπίτι, έριχναν λίγο από το αμίλητο νερό στο κατώφλι τους, άνοιγαν την πόρτα τους, πετούσαν μέσα μια πέτρα και έφευγαν αμίλητες όπως ήρθαν.
Τους έκαναν δηλαδή το ποδαρικό, να ναι η ζωή σαν το νερό της πηγής και η γεροσύνη τους σαν την πέτρα.
Στο σπίτι τους έκαναν το ίδιο και τότε μονάχα μιλούσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου