Ας θυμηθούμε λοιπόν...τι έκαναν οι μανάδες μας και οι γιαγιάδες μας, εκείνα τα χρόνια ! και καλή όρεξη, σε όσους μπορούν να τα φτιάξουν !
΄Εσπαγαν τα καρύδια με προσοχή να βγαίνει η ψίχα σε μεγάλα κομμάτια. Βουτούσαν τα κομμάτια του καρυδιού σε νερό να φουσκώσουν λίγο ώστε να μη διαλύονται στη διαδικασία βελονιάσματος που ακολουθούσε. Μετά περνούσαν τα καρύδια (ολόκληρα κομμάτια) σε βελόνι με χοντρή κλωστή (διπλή ή τριπλή) και έκαναν μια αρμαθιά.
καρύδια. Η μουσταλευριά κολλούσε πάνω στα καρύδια και εν συνεχεία την κρεμούσαν να στεγνώσει σε καθαρό και στεγνό μέρος. Την άλλη μέρα συνέχιζαν την ίδια διαδικασία δηλαδή ξαναπερνούσαν την αρμαθιά σε νέα μουσταλευριά και έτσι αύξανε το πάχος της. Συνέχιζαν κάθε μέρα μέχρι να πάρει το σουμπέκι το πάχος που ήθελαν. Συνήθως γίνονταν σε πάχος όσο ένα σαλάμι αέρος μεσαίο για να σκεπάζει καλά τα καρύδια να μην εξέχουν και να φαίνεται ωραίο.
Το κρεμούσαν έξω στο χαγιάτι για πολλές μέρες εκτεθειμένο στον αέρα και τον ήλιο και το σουμπέκι ήταν έτοιμο, για κατανάλωση μέχρι και τον χειμώνα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου