Κατά τα μέσα του Μάρτη, όλοι μας κοιτάμε τριγύρω, μήπως δούμε καμία από τις κατάπικρες κορφούλες, που βρίσκονται στο τραπέζι μας για τουλάχιστον δύο μήνες.
Οι όχτοι όπου βγαίνουν οι οβριές, είναι συνήθως απότομοι και οι πτώσεις και τα στραβοπατήματα, είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Οι οβριές, μοιάζουν με μικρό κισσό που πολλές φορές αναρριχάται πάνω σε δέντρα, κλιματσίδες ή σκίντα, και στο σχήμα με το σπαράγγι.
Το peak της σεζόν είναι κατά τον Μάιο, τα φιδάκια αρχίζουν να ξυπνάνε – και θέλει πολύ προσοχή!Το χειρότερο είναι...να περπατάς αρκετές ώρες και στο τέλος να γυρίσεις με άδεια χέρια.
Οι οβριές λοιπόν, μοιάζουν με μικρό κισσό που πολλές φορές αναρριχάται πάνω σε δέντρα, κλιματσίδες ή σκίντα, και στο σχήμα με το σπαράγγι.
Το χρώμα τους μπορεί να είναι πράσινο ή ανοιχτό καφέ. Φύονται από τα μέσα Μαρτίου μέχρι τέλη Μαΐου, ανάλογα με την περιοχή. Όσο πιο θερμό είναι το κλίμα, τόσο πιο νωρίς φύονται.
Μαζεύονται με το χέρι (χωρίς μαχαίρι) και πρέπει να προσέχουμε να μην ξεριζώνουμε το φυτό. Αφού τις μαζέψουμε μπορούμε να τις συντηρήσουμε σε δοχεία με νερό (όπως τα άνθη), το οποίο δεν πρέπει να καλύπτει πάνω από τo 1/4 του σώματος του φυτού και σε θερμοκρασία 8-12 βαθμούς Κελσίου. Σε ιδανικές συνθήκες συντηρούνται περίπου έξι μέρες.
Οι οβριές καλό είναι να μην τρώγονται ωμές, καθώς το φυτό είναι ελαφρώς τοξικό. Αν θέλουμε να κρατήσουμε το 100% της γεύσης τους, δεν πρέπει να τις βράσουμε σε πολύ νερό, γιατί έτσι χάνουν τόσο την πικράδα όσο και την επίγευσή τους. Αν θέλουμε να πάρουμε το μέγιστο, μπορούμε να τις τσιγαρίσουμε σε λίγο ελαιόλαδο ή να τις μαγειρέψουμε στην κατσαρόλα με ελάχιστο νερό στον πάτο.
Τις τσιγαρίζουμε σε λίγο ελαιόλαδο ή τις μαγειρεύουμε στην κατσαρόλα με ελάχιστο νερό. Τα αυγά, το κατσίκι και το χταπόδι (συνοδευτικά), είναι οι καλύτεροι φίλοι της οβριάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου