Στην εκκλησία ψαλλόταν η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών (πολύ χάραμα, για να προλάβει ο παπάς να βγει «ν' αγιάσει») που δίνει σχετικά αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη και ύστερα ακολουθεί ο Μεγάλος Αγιασμός με λογοτεχνικότατες ευχές και ποιητικούς ύμνους. Η ευλόγηση των υδάτων γίνονταν την παραμονή μόνο μέσα στην εκκλησία, πάνω σε στολισμένη από κλαδιά μικροεξέδρα, όπου έχουν συγκεντρώσει αγγεία με νερά. Μετά την απόλυση ο παπάς έπαιρνε από το αγιασμένο νερό -τον αγιασμό- και έβγαινε στα σπίτια και στα μαγαζιά «ν' αγιάσει». Ενας μικρός του κρατούσε το μπρακάτσι, (χάλκινο συνήθως δοχείο με τον αγιασμό). Ο παπάς φορώντας μόνο πετραχήλι και κρατώντας φιλοτεχνημένη από άνθη «αγιαστούρα» ράντιζε εδώ κι εκεί, και έψελνε το «εν Ιορδάνη». Όλοι πρόσφεραν τον οβολό τους, συνήθως κέρματα, που τα έριχναν μέσα στο μπραγκάτσι του αγιασμού.
¨Πριν τον αγιασμό, οι καλλικάντζαροι φεύγουν, γιατί φοβούνται την αγιαστούρα !¨
Τα κάλαντα...
«Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός,
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανο βαστάει, κερί κρατεί,
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανούς,
να μαζέψω ρόδα και λίβανους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου