Αφιέρωμα στον χωριανό μας, Κωνσταντίνο Ηροκλή Βασιάδη.

Διαβάζουμε από την Βικιπαίδεια...

Ο Κωνσταντίνος Ηροκλής Βασιάδης ήταν ιατροφιλόσοφος, ιδρυτής του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως.

Γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου στις 30 Μαρτίου 1821. Έλαβε τη στοιχειώδη μόρφωση στη γενέτειρά του και σε ηλικία 14 ετών πήγε στην Αρτάκη της Κυζίκου, όπου ο πατέρας του εργαζόταν σαν φούρναρης. Το 1837 εγγράφεται στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Δύο χρόνια αργότερα διορίστηκε σχολάρχης πρώτα στην αστική σχολή της Βλάγκας και αργότερα στη σχολή του Μεγάλου Ρεύματος. Με υποτροφία της Μεγάλης του Γένους Σχολής ήρθε στην Αθήνα το 1843 για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Δεν έμεινε όμως πολύ εξαιτίας του ταραχώδους κλίματος που επικρατούσε στην Αθήνα. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη διορίστηκε καθηγητής φιλολογίας στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1847. Το 1848 εκδίδει με την χορηγία του μεγάλου ποστέλνικου και υπομνηματογράφου του Πατριαρχείου Σωτήρη Καλλιάδη, τον Α΄ Φιλιππικό και τους τρεις Ολυνθιακούς λόγους του Δημοσθένη. Για την εργασία του αυτή, το πανεπιστήμιο της Λειψίας του απένειμε το 1857 τιμής ένεκεν τον τίτλο του διδάκτορος της φιλοσοφίας.

Μετά από πρόταση του Καλλιάδης δέχτηκε να συνοδεύσει τον γιο του Δημήτρη στο Παρίσι για να επιβλέψει τις σπουδές του. Δύο χρόνια αργότερα ακολουθεί και ο άλλος γιος της οικογενείας, ο Κωνσταντίνος. Ο Βασιάδης έμεινε στο Παρίσι μέχρι το 1855, όπου με την οικονομική ενίσχυση του Καλλιάδη και παράλληλα με τα παιδαγωγικά του καθήκοντα, σπούδασε ιατρική και παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας και φιλοσοφίας. Στη συνέχεια επέβλεψε τις σπουδές του γιου του πρίγκιπα Μιχαήλ Στούρτζα και πήγε στο Βερολίνο. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα ιατρικής και φιλοσοφίας για άλλα δύο χρόνια και μετά την υποστήριξη της διατριβής του «Περί της γυμναστικής των αρχαίων Ελλήνων» και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της ιατρικής.[2] Το 1859, επιστρέφοντας στην Πόλη, επισκέφθηκε την Αθήνα, όπου ο υπουργός παιδείας Θ. Ζαΐμης του πρότεινε, μετά από σύσταση των καθηγητών Θ. Φαρμακίδη, Κ. Ασωπίου και Φ. Ιωάννου, την έδρα της Ελληνικής Φιλολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, πρόταση την οποία δεν αποδέχθηκε θεωρώντας την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη περισσότερο απαραίτητη.

Μετά από πρόταση του Καλλιάδης δέχτηκε να συνοδεύσει τον γιο του Δημήτρη στο Παρίσι για να επιβλέψει τις σπουδές του. Δύο χρόνια αργότερα ακολουθεί και ο άλλος γιος της οικογενείας, ο Κωνσταντίνος. Ο Βασιάδης έμεινε στο Παρίσι μέχρι το 1855, όπου με την οικονομική ενίσχυση του Καλλιάδη και παράλληλα με τα παιδαγωγικά του καθήκοντα, σπούδασε ιατρική και παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας και φιλοσοφίας. Στη συνέχεια επέβλεψε τις σπουδές του γιου του πρίγκιπα Μιχαήλ Στούρτζα και πήγε στο Βερολίνο. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα ιατρικής και φιλοσοφίας για άλλα δύο χρόνια και μετά την υποστήριξη της διατριβής του «Περί της γυμναστικής των αρχαίων Ελλήνων» και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της ιατρικής. Το 1859, επιστρέφοντας στην Πόλη, επισκέφθηκε την Αθήνα, όπου ο υπουργός παιδείας Θ. Ζαΐμης του πρότεινε, μετά από σύσταση των καθηγητών Θ. Φαρμακίδη, Κ. Ασωπίου και Φ. Ιωάννου, την έδρα της Ελληνικής Φιλολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, πρόταση την οποία δεν αποδέχθηκε θεωρώντας την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη περισσότερο απαραίτητη.
Με την επανοδό του στην Κωνσταντινούπολη εργάστηκε ως καθηγητής στη Μεγάλη του Γένους Σχολή έως το 1862. Τον Απριλίου του 1861, ο Βασιάδης μαζί με άλλους ίδρυσε τον «Εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο» κατά το πρότυπο των ακαδημιών και λεσχών της Δυτικής Ευρώπης. Από τα 33 ιδρυτικά μέλη, οι δέκα ήταν γιατροί, οι επτά επιχειρηματίες, οι έξι εκπαιδευτικοί και λόγιοι, οι τέσσερις μέλη της ανώτερης οθωμανικής διοίκησης και ένας, κληρικός. Στα τέλη του 1861, ο Βασιάδης μαζί με άλλους λόγιους και φιλογενείς άνδρες όπως οι Γεώργιος Ζαρίφης, Αλέξανδρος Πασπάτης, Σπυρίδων Μαυρογένης, Ανδρέας Συγγρός και Αλέξανδρος Καραθεοδωρής ίδρυσε το «Εκπαιδευτικόν Φροντιστήριον». Εκτός από αυτούς ίδρυσε τον «Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο», το «Θρακικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο» καθώς και το «Σύλλογο υπέρ της Γυναικείας Παιδεύσεως» από τον οποίο προήλθε το «Ζάππειο Παρθεναγωγείο». Έπεισε μάλιστα τον Γεώργιο Χρηστάκη να χρηματοδοτήσει την ίδρυση της «Ζωγραφείου Βιβλιοθήκης». Απεβίωσε στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Φεβρουαρίου 1890. Μετά το θάνατό του ο Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος προς τιμήν του έστησε μαρμάρινη προτομή στην αίθουσα των συνεδριάσεων. Η προτομή ήταν έργο του Αθηναίου γλύπτη Φιλιππότη. Το 1960 οι συμπατριώτες του Βασιάδη έστησαν μία προτομή στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου στο Δελβινάκι. Επίσης στο Δελβινάκι (πατρίδα του), έχει δοθεί το όνομά του στο Δ.Ε.Α.Π. (Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο) "Κωνσταντίνος Ηροκλής Βασιάδης" τον Οκτώβριο του 2013.

Έγραψε και δημοσίευσε πάνω από 80 μελέτες, εκθέσεις, λόγους και προσφωνήσεις. Τα κυριότερα είναι: «Δημοσθένους Φιλιππικός» (τομ.Α΄), «De veterum Graecorum gymnastica» (διατριβή), «Περί της αρχής των γλωσσών» (έχει δημοσιευτεί ένα μέρος του), «Ινδοπελασγικά μελετήματα», «Λόγος εισιτήριος εις την διδασκαλίαν της φιλοσοφίας», «Περί της επιρροής της γυναικός εις την σύστασιν και ανάπτυξιν του ελληνικού πολιτισμού» (έργο ανέκδοτο), «Περί της δημοσίας εκπαιδεύσεως των Γερμανών», «Περί των αιτίων δι’ α τα εκπαιδευτικά των Ιησουϊτών ταχέως ηυδοκίμησαν», «Περί του πολιτισμού των αρχαίων», «Εισαγωγή εις τον ελληνικόν πολιτισμόν και την ελληνικήν παιδείαν», «Περί της προφοράς της ελληνικής γλώσσης» και πολλά άλλα.

Την εποχή που ο Κωνσταντίνος Βασιάδης φοιτούσε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή ο σχολάρχης έδινε στους μαθητές ένα όνομα σύμφωνα με την κλίση και τον χαρακτήρα τους. Το αθλητικό παράστημα και ο τολμηρός χαρακτήρας του Κωνσταντίνου έγιναν αιτία να τον αποκαλούν Ηροκλή και το όνομα αυτό κράτησε ως το τέλος της ζωής του.

Σημ : Φωτογραφία από το σημείο που ήταν το σπίτι του Ιατροφιλόσοφου, Κωνσταντίνου Ηροκλή Βασιάδη, στο χωριό μας και υπάρχει σήμερα η διπλανή μαρμάρινη στήλη.

Η οποία γράφει καθαρά....
πεντακάθαρα !

ΕΝΤΑΥΘΑ
ΕΚΕΙΤΟ Η ΟΙΚΙΑ
ΕΝΘΑ ΕΓΕΝΝΗΘΗ
Ο ΜΕΓΑΣ
ΙΑΤΡΟΦΙΛΟΣΟΦΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΗΡΟΚΛΗΣ
ΒΑΣΙΑΔΗΣ
1821 - 1890