Κόρη Δελβινακιώτισσα στο θέρο κατεβαίνει,
σέρνει δρεπάνι δαμασκί, παλαμάρια ’σημένια,
και στο δερβένι θέριζε, γοργά γοργά θερίζει.
Ξενιτεμένοι πέρναγαν και την καλημερίζουν:
- Καλώς τα κάνεις, κόρη μου. – Κάλως τους τους διαβάτες.
- Κόρη μου, πουν’ ο πεθερός, θερίζεις μοναχή σου;
Κόρη μου, πουν’ η πεθερά, θερίζεις μοναχή σου;
- Ο πεθερός μου γέρασε και κείτεται στο σπίτι,
η πεθερά απέθανε θερίζω μοναχή μου.
- Κόρη μου, πουν’ ο άντρας σου, θερίζεις μοναχή σου;
- Άντρας μ’ εξενιτεύτηκε και λείπει δέκα χρόνους,
ακόμα δυο τον καρτερώ και τρεις τον παντεχένω
κι αν δεν έρθει στους δεκατρείς, καλόγρια θελα γένω.
σέρνει δρεπάνι δαμασκί, παλαμάρια ’σημένια,
και στο δερβένι θέριζε, γοργά γοργά θερίζει.
Ξενιτεμένοι πέρναγαν και την καλημερίζουν:
- Καλώς τα κάνεις, κόρη μου. – Κάλως τους τους διαβάτες.
- Κόρη μου, πουν’ ο πεθερός, θερίζεις μοναχή σου;
Κόρη μου, πουν’ η πεθερά, θερίζεις μοναχή σου;
- Ο πεθερός μου γέρασε και κείτεται στο σπίτι,
η πεθερά απέθανε θερίζω μοναχή μου.
- Κόρη μου, πουν’ ο άντρας σου, θερίζεις μοναχή σου;
- Άντρας μ’ εξενιτεύτηκε και λείπει δέκα χρόνους,
ακόμα δυο τον καρτερώ και τρεις τον παντεχένω
κι αν δεν έρθει στους δεκατρείς, καλόγρια θελα γένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου