Χαρακτηριστικό του χωριού μας είναι το <δέσιμο> του γκρίζου χρώματος της πέτρας των παλαιών σπιτιών, με το κεραμίδι στις στέγες των νεότερων. Ένα δέσιμο αρμονικό με το περιβάλλον. Δεσπόζουν οι ομοιόμορφες αυλόπορτες με τους κήπους, τα λουλούδια και τους μεγάλους πλάτανους. Τα δύο πέτρινα κεντρικά πηγάδια ξεχωρίζουν και διατηρούν το σχήμα της αγροτικής αρχιτεκτονικής.
Στο Παρθεναγωγείο και στο Αρρεναγωγείο ( κτίριο του Παλαιού Σχολείου ) μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Σε αυτό το πέτρινο κόσμημα ( που αν το κοιτάξει κανείς από ψηλά, έχει το σχήμα Ε που σημαίνει ελευθερία στους χρόνους της σκλαβιάς ), με το εκπληκτικό δέσιμο της πέτρας, την πολυγωνική προμετωπίδα και τα τόξα στα παράθυρα στεγάζεται και η Αγροτική Παιδική Βιβλιοθήκη και το κεντρικό αέτωμα αναγράφει «Αρχή Σοφίας Φόβος Κυρίου»! Ο επισκέπτης θαμπώνεται από την τέλεια αρχιτεκτονική κατασκευή του.
Στα περισσότερα σπίτια παλαιότερα υπήρχαν πλακόστρωτες αυλές. Σήμερα λίγα υπάρχουν από αυτά. Υπήρχε το κατώι (ισόγειο) που χρησιμοποιούνταν σαν αποθηκευτικός χώρος για το σιτάρι, το κρασί, το τυρί, τα βαρέλια κλπ.
Στον πρώτο όροφο υπήρχε το καθιστικό (μαντζάτο), το σαλόνι (οντάς) η κουζίνα (μαγειριό) και τα υπνοδωμάτια. Οι τουαλέτες (χαλέδες) ήταν έξω από τα σπίτια. Κάθε σπίτι είχε την δική του αχυροκαλύβα και το αλώνι του στα χωράφια, αλλά και στο ύψωμα (τα σημερινά αλώνια) όπου υπήρχε δυνατός αέρας για το λίχνισμα. Επίσης υπήρχαν στημένες θημωνιές με χόρτο ή άχυρο γύρω από ένα ψηλό πάσαλο.
Οι όποιες κατασκευές στο χώρο ακολουθούν το γενικό ηπειρωτικό αισθητικό και πολιτισμικό πρότυπο. Τυχόν διαφορές οφείλονται μόνο και μόνο στα διαθέσιμα υλικά (π.χ. είδος και χρώμα πέτρας).
Στο Παρθεναγωγείο και στο Αρρεναγωγείο ( κτίριο του Παλαιού Σχολείου ) μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Σε αυτό το πέτρινο κόσμημα ( που αν το κοιτάξει κανείς από ψηλά, έχει το σχήμα Ε που σημαίνει ελευθερία στους χρόνους της σκλαβιάς ), με το εκπληκτικό δέσιμο της πέτρας, την πολυγωνική προμετωπίδα και τα τόξα στα παράθυρα στεγάζεται και η Αγροτική Παιδική Βιβλιοθήκη και το κεντρικό αέτωμα αναγράφει «Αρχή Σοφίας Φόβος Κυρίου»! Ο επισκέπτης θαμπώνεται από την τέλεια αρχιτεκτονική κατασκευή του.
Στα περισσότερα σπίτια παλαιότερα υπήρχαν πλακόστρωτες αυλές. Σήμερα λίγα υπάρχουν από αυτά. Υπήρχε το κατώι (ισόγειο) που χρησιμοποιούνταν σαν αποθηκευτικός χώρος για το σιτάρι, το κρασί, το τυρί, τα βαρέλια κλπ.
Στον πρώτο όροφο υπήρχε το καθιστικό (μαντζάτο), το σαλόνι (οντάς) η κουζίνα (μαγειριό) και τα υπνοδωμάτια. Οι τουαλέτες (χαλέδες) ήταν έξω από τα σπίτια. Κάθε σπίτι είχε την δική του αχυροκαλύβα και το αλώνι του στα χωράφια, αλλά και στο ύψωμα (τα σημερινά αλώνια) όπου υπήρχε δυνατός αέρας για το λίχνισμα. Επίσης υπήρχαν στημένες θημωνιές με χόρτο ή άχυρο γύρω από ένα ψηλό πάσαλο.
Οι όποιες κατασκευές στο χώρο ακολουθούν το γενικό ηπειρωτικό αισθητικό και πολιτισμικό πρότυπο. Τυχόν διαφορές οφείλονται μόνο και μόνο στα διαθέσιμα υλικά (π.χ. είδος και χρώμα πέτρας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου