ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ 4-7/01/2014
Το δίκτυο μας 4-7 Ιανουαρίου του 2014 πραγματοποίησε την χειμερινή του εκδρομή στο μαγευτικό Δελβινάκι Ιωαννίνων… Μια υπέροχη τοποθεσία κοντά στα σύνορα με φανταστικούς και φιλόξενους ανθρώπους… Σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη στο όμορφο Δελβινάκι, ειλικρινά αξίζει… Πως όμως βρεθήκαμε εκεί; Θα το μάθετε στην συνέχεια!
Φέτος αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες μας εκδρομές! Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε κάποιο χωριό με λίγους κατοίκους και να δούμε πως είναι η καθημερινότητά τους, με τι ασχολούνται και πώς περνούν τον ελεύθερό τους χρόνο. Στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάρουμε μαζί μας κάμερες και να καταγράψουμε την όλη ζωή στο χωρίο και να φτιάξουμε ένα ντοκιμαντέρ το οποίο και θα προβληθεί και με αφορμή τον εορτασμό των 70 χρόνων από την ίδρυση του συστήματός μας. Έτσι ξεκινήσαμε το ψάξιμο και καταλήξαμε στο Δελβινάκι. Κάπου στον Νοέμβρη κάναμε μια εξόρμηση για να δούμε το μέρος και να συνεννοηθούμε με τους κατοίκους του. Αυτό ήταν … το τοπίο τόσο ιδιαίτερο μας καλούσε να μείνουμε και να ξαναέρθουμε!
Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Μετά από μια στάση στα Γιάννενα φτάσαμε στον προορισμό μας! Εκεί μας περίμεναν κάτοικοι του χωριού με εδέσματα στα χέρια για να έχουμε για τις μέρες που θα μέναμε εκεί… Πόσο υπέροχο! Αφού εγκατασταθήκαμε ξεκινήσαμε “δουλειά”… Κάμερες έτοιμες και πήγαμε στον ξενώνα ΠΑΙΩΝΙΑ να πάρουμε την πρώτη μας συνέντευξη για το χωριό και να ξεναγηθούμε στο χώρο! Ο ξενώνας ήταν ένα παλιό αρχοντικό οπού τώρα φιλοξενεί επισκέπτες σε ένα υπέροχο θερμό και οικείο περιβάλλον. Την επόμενη κιόλας μέρα επισκεφτήκαμε την πρώην κλωστοϋφαντουργική σχολή όπου εκεί μέχρι και πριν λίγα χρόνια έφτιαχναν χαλιά με αργαλιό!! Τώρα το υπέροχο αυτό κτήριο χρησιμοποιείται ως Δημόσιο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Τραβήξαμε και εκεί τα πλάνα μας και μας μίλησε ο κύριος Μιχάλης για την λειτουργία και της σχολής και του πανεπιστημίου. Αργότερα πήγαμε στην εκκλησία του χωριού και το μεσημέρι αφού παρακολουθήσαμε τον αγώνα της ομάδας του χωριού (Πωγωνάτος παρακαλώ!! ) η κυρία Αλεξάνδρα μας άνοιξε το σπίτι της για να φτιάξουμε μαζί παραδοσιακή πίτα η οποία βγήκε πεντανόστιμη!!!! Το ίδιο βράδυ στο σπίτι της κυρίας Λευκοθέας φτιάξαμε μουσταλευριά (παραδοσιακό γλυκό του μέρους) και η οικοδέσποινα μας φίλεψε εύγευστες τηγανίτες με μέλι ! Το ντοκιμαντέρ προχωρούσε και εμείς ήμασταν ευτυχισμένοι με το αποτέλεσμα που θα ακολουθούσε! Ξημέρωσαν Θεοφάνεια και εμείς έτοιμοι να εκτελέσουμε το καθήκον μας προς τον Θεό οδηγηθήκαμε στην εκκλησία του χωριού για να παρακολουθήσουμε την τελετή των Θεοφανείων. Έπειτα η κυρία Ελένη μας κάλεσε σπίτι της για γεύμα! Ήταν όλα τόσο απολαυστικά και μας αγκάλιασαν σαν να ήμασταν δικά τους παιδιά τόσο η κυρία Ελένη με τον άντρα της όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού. Μετά το τσιμπούσι ακολουθούσε άρμεγμα! Πήγαμε στην φάρμα της κυρίας Ελένης και του άντρα της και παρακολουθήσαμε την διαδικασία του αρμέγματος όπου για όλους μας ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία αλλά και αξέχαστη ταυτόχρονα! Αμέσως μετά την φάρμα πήγαμε στο σχολείο του χωριού όπου εκεί μας περίμεναν όλα τα παιδιά του χωριού μαζεμένα έτοιμα να παιξουν μαζί μας και να μοιραστούμε στιγμές χαράς! Το βράδυ διασκεδάσαμε λίγο μεταξύ μας παίζοντας επιτραπέζιο και κάνοντας FORUM με θέμα “τι σημαίνει για μας ο προσκοπισμός”…
Η ώρα 3π.μ… Ξυπνήηηστεε!! Είναι ώρα για ζύμωμα!!! Αγουροξυπνημένοι και σχεδόν άυπνοι ξεκινήσαμε για τον φούρνο του χωριού. Εκεί μας περίμενε η κυρία Δέσποινα με τον άντρα της για να μας περιγράψει και να μας δείξει την διαδικασία ζύμωσης του ψωμιού! Ψωμί σε φούρνο με ξύλα παρακαλώ! Μετά μας κέρασε υπέροχο κρουασάν με σοκολάτα, μόλις βγαλμένο από τον φούρνο! Γυρίσαμε “σπίτι” και συνεχίσαμε τον ύπνο μας…
Ξημέρωσε 7/01 και το όνειρο κάπου εδώ τελειώνει… Η λύπη εμφανής στα πρόσωπά μας! Μπορεί οι μέρες που μείναμε να μην ήταν πολλές αλλά η ζεστασιά του χωριού και κυρίως η άψογη φιλοξενία των κατοίκων του χωριού μας έκαναν μέρος του… Νιώσαμε ότι ανήκουμε και εμείς εκεί! Κάπως έτσι χαιρετήσαμε έναν έναν τους κατοίκους που μας βοήθησαν και τους μοιράσαμε ένα μικρό αναμνηστικό για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και αφήσαμε πίσω μας το ακριτικό Δελβινάκι…
Ευχαριστούμε θερμά όλους τους κατοίκους του χωριού που μας δέχτηκαν αλλά ιδιαίτερα την κυρία Λευκοθέα και τον κύριο Μιχάλη που μας βοήθησαν από την αρχή να πραγματοποιήσουμε όλες τις δραστηριότητες αυτές… Σίγουρα το Δελβινάκι θα μας ξαναδεί! Ήταν μια υπέροχη δράση και μια αξέχαστη εμπειρία! Ανυπομονούμε για τα αποτελέσματα του ντοκιμαντέρ μας…
Efi Bata
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου